- Առաջին տասներկու տարիներն ամենավատն են:
- Գիրք գրելու միակ ձևն իրականում գիրք գրելն է: Գրիչն օգտակար է, տպելն էլ վատ չի: Շարունակիր բառերն էջի վրա դնել:
- Միայն վատ գրողներն են կարծում, թե իրենց աշխատանքն իսկապես լավն է:
- Նկարագրությունը բարդ բան է: Հիշիր, որ նկարագրությունը կարծիք է աշխարհի մասին: Կանգնելու տեղ գտիր:
- Գրիր, ինչպես քեզ դուր է գալիս: Գեղարվեստական գրականությունը բաղկացած է էջի վրա գտնվող բառերից, իրականությունը՝ լրիվ ուրիշ բաներից: Էական չի, թե որքան «իրական» է պատմությունդ, կամ որքան «սարքած». էական է միայն այն, նրա կարիքը լինի:
- Ձգտիր ճշգրիտ լինել տարբեր բաների վերաբերյալ:
- Պատկերացրու, որ մահանում ես: Եթե դու անբուժելի հիվանդություն ունենայիր, կավարտեի՞ր այս գիրքը: Ինչու՞ ոչ: Այն, ինչ բարկացնում է տաս-շաբաթ-է-մնացել-ապրելու «ես»-ին, հենց այն է, ինչ սխալ է գրքի մեջ: Փոխիր այն: Հերիք է ինքդ քեզ հետ վիճես: Փոխիր այն: Տեսնու՞մ ես: Հեշտ է: Ու կարիք չկա, որ ինչ-որ մեկը մեռնի:
- Այդ ամենը կարելի է վիսկիով էլ անել:
- Զվարճացիր:
- Հիշիր, եթե նստես գրասեղանիդ մոտ 15 կամ 20 տարի, ամեն օր, չսպասելով շաբաթ-կիրակի օրերին, դա քեզ կփոխի: Պարզապես կփոխի: Կարող է բնավորությունդ չլավացնել, բայց մեկ այլ բան է ուղղում: Դա քեզ ավելի ազատ է դարձնում:
Թարգմանեց Բ. Պողոսյանը
No comments:
Post a Comment