Երևի վերջին գրառումս չափազանց դրամատիկ հնչեց ինձ ու ազգականներիս ուղղված սպառնալից հաղորդագրությունների (որտեղ բռնեմ, մորթելու եմ, *** սատանիստ և այլն) և այլ, ավելի ակնհայտ ու տհաճ հետևանքների պատճառով:
Ցանկացած դեպքում, այդ պահին իմ հուսալքությունը երևի շատ մարդկանց հիմք տվեց ենթադրել, որ ես կարող եմ թույլ լինել: Ցավում եմ, բայց դա այդպես չէ:
Հատուկ շնորհակալություն բոլոր առաջադեմ անձանց ու լրատվամիջոցներին, ովքեր պաշտպանեցին ինձ կամ էլ քննադատեցին ըստ սեփական խելամտության, ոչ թե ստերեոտիպների: Բայց մի քանիսն էլ մի փոքր չափն անցան: Երկուսին՝ իմ հին անտիպատիաներին, կանդրադառնամ:
Տարօրինակ է, որ Օֆելի Մինասյանն իմ մասին արտահայտվել է ոչ թե իր անձնական բլոգում (ասել է թե՝ հայկական Կոսմոպոլիտենում, որի մասին ես մի քանի քաղցր խոսք հասցրել եմ ասել), այլ ֆեյսում: Հարգելիս, Պերուում շատ գեղեցիկ մի լեռնային գյուղ կա, Լագունա Լանգուի լճի մոտակայքում՝ լսած կլինես: Առաջարկում եմ այնտեղ արձակուրդ գնալ, կօգնի ցրվել ինձ գովազդելու մտքերից: Ասում են՝ դա Հարավային ամերիկայի միակ վայրն է, որտեղ ազատության մեջ փղեր են ապրում:
Բլոգը շուտով կվերադառնա իր սովորական գործունեությանը: Շնորհակալություն ուշադրության համար: Thundergod is back.
No comments:
Post a Comment