Վի. [որպես Տիկին Արդարություն] Բարի երեկո, Վի:
Վի. Դե, այժմ մենք իրար ճանաչում ենք: Իրականում ես երկար ժամանակ ձեր երկրպագուն եմ եղել: Օ, ես գիտեմ, թե ինչ եք մտածում... «Խեղճ տղան սիրահարվել է ինձ... երիտասարդական հրապուրանք»: Ներողություն եմ խնդրում, Տիկին: Սա բնավ այդ դեպքը չի: Ես երկար ժամանակ հիացել եմ ձեզանով... Թեև հեռվից: Երբ երեխա էի, ես ներքևի փողոցներից դիտում էի ձեզ: Հարցնում էի հորս. «Ո՞վ է այն տիկինը»: Ու նա պատասխանում էր. «Սա Տիկին Արդարությունն է»: Ու ես ասում էի. «Ինչ գեղեցիկ է, չէ՞»: Խնդրում եմ, մի մտածեք, թե դա պարզապես մարմնային զգացողություն էր, ես գիտեմ, որ դուք այդ աղջիկներից չեք: Ոչ, ես սիրում էի ձեզ որպես անձ, որպես իդեալ: Ցավոք՝ դա երկար ժամանակ առաջ էր: Իսկ այժմ ուրիշ մեկը կա...
«Տիկին Արդարություն». Ի՞նչ: Վի՛: Ամո՛թ: Դու դավաճանել ես ինձ հանուն ինչ-որ պոռնիկի՛, ինչ-որ դատարկ, շուրթերը ներկած ու հասկացող ժպիտով քածի՛ համար:
Վի. Ե՞ս, Տիկին: Թու՛յլ տվեք չհամաձայնել: Ձեր անհավատարմությունն էր, որ ինձ մղեց նրա գիրկը: Ահա՛: Զարմացած եք, չէ՞: Կարծում էիք, թե չե՞մ իմանա ձեր փոքրիկ սիրարկածի մասին. բայց ես գիտե՛մ: Ես ամե՛ն ինչ գիտեմ: Անկեղծորեն, ես զարմացած չէի, երբ պարզեցի դա: Դուք միշտ էլ սիրել եք համազգեստով մարդկանց:
«Տիկին Արդարություն». Համազգե՞ստ: Ես իրոք չգիտեմ, թե ինչի մասին ես խոսում: Իմ սերը միշտ դու էիր, Վի: Դու միակն էիր...
Վի. Ստախո՛ս: Բո՛զ: Պոռնի՛կ: Ժխտիր, որ թույլ ես տվել, քո իր ուզածն անի քեզ հետ՝ իր ձեռնաշղթաներով ու երկարաճիտ կոշիկներով: Ի՞նչ: Լեզուդ կու՞լ տվեցիր: Այդպես էլ գիտեի: Շատ լավ: Ու այսպես դու կանգնած ես բացահայտված, ու դու էլ իմ Արդարությունը չես: Դու նրա Արդարությունն ես հիմա, դու ուրիշի հետ ես անկողին կիսել: Դե, այդ խաղը երկուսով են խաղում:
«Տիկին Արդարություն». Հեծկլտո՛ց: Հեղձո՛ց: Ո-ո՞վ է նա, Վի: Ի՞նչ է նրա անունը:
Վի. Նրա անունն է Անարխիա: Ու որպես Սիրուհի ինձ ավելին է սովորեցրել, քան դու երբևէ: Նա ինձ սովորեցրել է, որ Արդարությունն անիմաստ է առանց ազատության: Նա ազնիվ է, խոստումներ չի տալիս ու չի խախտում: Ոչ թե քեզ նման, Հեզաբել: Ես միշտ մտորում էի, թե ինչու դու երբեք աչքերիս մեջ չես նայում: Այժմ գիտեմ: Ուրեմն ցտեսություն, թանկագին Տիկին: Ես կտխրեի մեր բաժանումից, նույնիսկ հիմա, բայց դուք էլ այն կինը չեք, որին ես մի ժամանակ սիրում էի: Ահա իմ վերջին նվերը: Ես թողնում եմ այն ձեր ոտքերի մոտ:
[Վին սրտի ձև ունեցող շոկոլադի տուփ է թողնում արձանի ոտքերի մոտ: Երբ Վին հեռանում է, տուփը պայթում է՝ ոչնչացնելով Հին Բեյլին ու արձանը]
Վի. Ազատության կրակը՝ ինչքան չքնաղ է այն, ինչքան արդարացի: Ահ, թանկագին Անարխիա... «Օ՜ գեղեցկություն, մինչ այս պահը ես քեզ չէի ճանաչել»:
No comments:
Post a Comment