Epress-ի հերթական նմանօրինակ պարունակության հոդվածը կարդալուց հետո արդեն ստիպված էի անդրադառնալ, նամանավանդ երբ ծանոթներիցս մի քանիսը «օ ինչքան իմաստուն է» կոչերով տարածեցին այն:
Հոդվածը կոչվում էր «Անանուն ֆեմինիստներ. մեր սպանված մարմինները հարստացնում են նրանց գրպանները»:
Առաջին երկու պարագրաֆներն ուղղված էին ընթերցողի խղճին՝ ներկայացնում էին ապրիլի 2-ի հայ-ադրբեջանական բախումներն ու դրանց ողբերգական հետևանքները: Երրորդ պարագրաֆից սկսում էր պիզդեցը:
Պատերազմը առնականության արտահայտման և հայրիշխանության վերարտադրման միջոց է: Պատերազմը բռնության կիրառման հանդեպ մենաշնորհ ունեցող տղամարդակենտրոն պետականության դրսևորումն է: Այն սնուցվում է կապիտալիստական հարաբերությունների միջոցով և իրագործվում մարդկանց կյանքերի հաշվին:
Նախ՝ պատերազմը ներկայացվում է որպես տղամարդու էության (առնականության) արտահայտման միջոց, ու հեղինակն անթաքույց նշում է, որ ինքը դեմ է տղամարդու էությանը: Եթե ֆեմինիստները սովորաբար «մենք կանանց իրավունքներին կողմ ենք, ոչ թե տղամարդկանց դեմ» հռետորաբանությամբ է հանդես գալիս, սա լիարժեք հակատղամարդկային hate speech է: Վերջին նախադասությունն արժանի է Գալուստ Սահակյանի մրցանակի:
Եթե փորձեմ այս երեք նախադասության տրամաբանական սխալները հերթով նշել, բլոգային գրառման ֆորմատը չի բավարարի: Ֆիքսեմ միայն, որ պատերազմում են ինչպես կապիտալիստական, այնպես էլ սոցիալիստական երկրները: Սոցիալիստական երկրների օրինակներ՝ ՍՍՀՄ, Կուբա, Հյուսիսային Կորեա, Չինաստան: Կապիտալիզմի ու պատերազմի կապը միանգամից ժխտվում է:
Մենք կարծում ենք, որ պատերազմը հնարավոր է կանխել ռադիկալ հակամիլիտարիստական ֆեմինիստական գաղափարախոսության ու քննադատական մտքի զարգացման շնորհիվ:
Ես կարծում եմ, որ ռադիկալ հակամիլիտարիստական ֆեմինիստական գաղափարախոսությունն ու քննադատական միտքն ի վիճակի չեն քեզ վրա թռչող հրթիռներն ու փամփուշտները կանգնեցնել օդում: Եթե հոդվածի հեղինակը պատրաստ է հակառակն ապացուցել, ես պատրաստ եմ իրեն լսել: Եթե հեղինակն ի նկատի ունի ռադիկալ հակամիլիտարիստական ֆեմինիստական գաղափարախոսության դիկտատուրա ամբողջ աշխարհով մեկ... հետևություններ ինքներդ արեք:
Ցանկացած ուտոպիստի ես մեկ հարց եմ տալիս. իսկ ձեր ուտոպիան ինչպե՞ս է վարվում անհամաձայնների հետ: Նամանավանդ այն անհամաձայնների, ովքեր ավելի էֆեկտիվ են, քան ձեր ուտոպիայի ներկայացուցիչները: Զինաթափված մարդկության պայմաններում զինված մարդն ավելի էֆեկտիվ է: Բռնությունը բացառող հասարակության մեջ բռնություն կիրառողն ավելի էֆեկտիվ է: Ինչպե՞ս եք ապահովելու ձեր ուտոպիայի կենսունակությունն ու վերարտադրությունը:
Ու, երբ պատկերացնում եք ռեպրեսիաներն, օրենքների խստացումները, ցենզուրան, որոնք պահանջվելու են այդ ուտոպիայի պահպանման համար, հասկանում եք, որ գործ ունեք գաղափարախոսական բռնակալության հետ: Ինչպիսին, օրինակ, արմատական իսլամն է: Իսլամի նպատակն էլ է բոլոր մարդկանց ջիհադի (դասական ու բազմաստիճան ջիհադի) միջոցով միավորել Ալլահի ժողովրդի տեսքով ու դադարեցնել պատերազմներն, Ալլահի արդարությունը հաստատել երկրի վրա:
Պատերազմը շահութաբեր է էլիտաների և կորպորացիաների համար
Նավթային ոլորտն Ուկրաինա-Ռուսաստան հակամարտությունների հետևանքով միայն 2015 թվականին կորցրել է 250,000+ աշխատատեղ: Կասկածում եմ, որ ՏՏ ոլորտն է շահել: Լիքը կորպորացիաներ կորցնում են պատերազմից: Լիքը ոչ կորպորացիաներ (ՌԴ-ն պետական մակարդակի վրա է զենք արտադրում ու վաճառում, ոչ թե կորպորատիվ) շահում են զենքի վաճառքից: Նորից տեսնում ենք սոցիալիստական Լենինի ժամանակներից թխած հռետորաբանություն, որի տակ բացարձակապես ոչ մի օրինաչափություն չկա:
Տեքստի հեղինակները գալիս են հետևության, որին երևի մեկ էլ Օտյանի պարոն Բ. Փանջունին գար: Որոշ դրույթներ ճիշտ էին (այո, Հայաստանի ու Ադրբեջանի քրեաօլիգարխիկ համակարգերը սառեցրած կոնֆլիկտն օգտագործում են ժողովրդին հուզումներից հետ պահելու համար), որոշ դրույթներ՝ կիսաճշմարտություններ, որոշները՝ լրիվ իրականությունից հեռացած ապուշություններ: Իսկ վերջնական եզրակացությունը հենց իմ ասած փանջունիությունն էր:
Փորձեք հասկանալ, որ ձեր բոլոր ռադիկալ հակամիլիտարիստական պիզդաբոլությունները, երբ ձեզ վրա կրակում են, նույն էֆեկտիվությունն ունեն, ինչ ռադիկալ հակամիլիտարիստական աղոթքներն առ Քրիստոս: Այլ կերպ ասած, էֆեկտիվություն չունեն:
Արդյո՞ք ես ցանկանում եմ պատերազմ: Եթե հնարավորություն կա խուսափելու, ապա ոչ, չեմ ցանկանում: Պատերազմը սարսափելի բան է, ու պատերազմի զգտող մարդիկ իրոք արյունարբու են: Բայց ես նախընտրում եմ պատերազմ, եթե այլընտրանքն իմ, իմ մերձավորների, իմ տեսակի ոչնչացումն է:
Նույնիսկ չդիտարկելով ռադիկալ ֆեմինիզմի մնացած չարիքները, միայն դիկտատուրայի հակումն ու ոչ էֆեկտիվությունը՝ պատերազմ կանխելու հարցում, բավական են այս հոդվածը ոչ ադեկվատ որակելու համար: Բայց Epress-ը շարունակում է դրանք հրատարակել ֆանատիկի ջանասիրությամբ: Ու մարդիկ շարունակում են լայքել ու տարածել:
Փորձեք հասկանալ, որ իրականությունը վանիլային շաքարաքլոր չի, այն հաճախ շատ տգեղ դեմք ունի: Նույնիսկ եթե դուք ձեզ Գանդի անվանեք ու կլիզմաների, անչափահաս աղջիկների հետ մերկ քնելու ու իրենց էլ կլիզմաներ անելու, սեքսը ժխտելու ու Կամայի տաճարները թրիքի մեջ թաղելու միջոցով սկսեք ճնշել ձեր ագրեսիայի հակումները, կգա մեկն, ով ձեզանից ագրեսիվ է, կվերցնի, ինչ իրեն պետք է, ու կգնա: Նման պրիմիտիվ, գաղափարականորեն դատարկ հռետորաբանությունն ի վիճակի չի որևէ բան ստեղծել: Իհարկե, միշտ կլինեն դժգոհ մարդիկ, ու սա էլ, լինելով դժգոհներին ուղղված գաղափարախոսություն, միշտ իր հետևորդները կունենա:
Բայց փորձեք պատկերացնել, թե ինչ կլինի դժգոհների հետ, երբ իրենց տան, ինչ իրենք պահանջում են:
No comments:
Post a Comment